Memory In 10 Years

Episode -3

คำพูดสุดท้าย ของจุนซาง ในขณะถูกรถชน คือ ยูจิน

ยูจิน มาโรงเรียนสายตามเคย ระหว่างทางก็เดินพูดกับตัวเองคนเดียวทั้งกังวลว่าทำไมจุนซางไม่ไปตามนัด โมโหที่ทำไมจุนซางไม่โทรบอกว่าไปตามนัดไม่ได้ และคิดหาคำพูดที่จะบอก จุนซางว่า เธอเอง ไม่ได้ไปตามนัด เมื่อเข้าไปในห้องเรียน ก็แปลกใจกับเพื่อนๆในห้องอยู่ในอาการเศร้าโศก บางคนร้องไห้

Bad news :

Yoo-jin : What's wrong? What's the matter? What is it?
Jin-sook : Yoo-jin. Jun-sang ... Jun-sang is dead.
Yoo-jin : What are you talking about? What are you talking about?
Chea-reen : It's true. He died in a car accident.
Yoo-jin : It can't be.
Sang-hyuk : Yoo-jin. Yoo-jin! Yoo-jin.
Yoo-jin : I have to hurry.
Sang-hyuk : Where are you going?

Yoo-jin : I have to tell him something. I need to tell Jun-sang something. I promised to meet Jun-sang. I promised him that I would remember him. I have to tell him something. I need to Jun-sang now! What am I going to do? I can't remember his face. I can't remember what Jun-sang looked like. What am I going to do?

ซังฮวก รีบคว้าตัวยูจิน ที่วิ่งออกจากห้องเรียนไว้

ยูจินอยากจะไปดูจุนซาง ให้เห็นกับตา ยูจิน พร่ำพูดว่า

“ ฉันมีอะไรต้องบอกเขา ฉันมีเรื่องต้องบอก จุนซาง ฉันสัญญาจะไปเจอจุนซาง น่ะ เข้าใจไหม ฉันสัญญากับจุนซางไว้ว่าจะไม่มีวันลืมเขาไปชั่วชีวิต ฉันต้องไปบอกเขา ฉันต้องไปหาเขา เดี๋ยวนี้ ฉันจะทำอย่างไรดีตอนนี้ฉันนึกอะไรไม่ออกเลยแม้แต่ใบหน้าของ จุนซาง ฉันจำเขาไม่ได้ ซังฮวก ฉันจะทำยังไงดี ฉันจำไม่ได้ว่าเขาหน้าตาอย่างไร “

ยูจินพูดไปน้ำตาไหลริน ทรุดลงไปกองกับพื้น

ในวันทำพิธีศพของ จุนซาง ยูจิน กับเพื่อนนักเรียนไม่สามารถไปร่วมงานที่กรุงโซลได้ ทั้งหมดจึงจัดงานศพให้ จุนซาง ที่ริมทะเลสาบ ชุนชง ไม่มีใครมีของที่ จุนซาง ทิ้งไว้ให้เลย ราวกับ จุนซางไม่เคยมีตัวตนอยู่ในโลกนี้มาก่อน ไม่มีอะไรเหลือไว้เลย และจากพวกเขาไปยังดินแดนอันไกลแสนไกล



Funeral:

Jin-sook : We should burn something to remember him on his funeral day.

Yong-kook : Come to think of it, we don't have anything that belonged to Jun-sang. Nothing. Let's just burn this..... Jun-sang, Goodbye!

Chea-reen : Yoo-jin, how could you be so cold? How could you act like nothing had happened? Jun-sang died when he was going out to meet you. How can you do this to him? How can you ...

ยูจินไม่ได้ร้องไห้ ในงานพิธีศพของ จุนซางเลย ไม่มีใครรู้ว่าในใจ ยูจินคิดอะไรอยู่ ยูจิน เรียกชื่อจุนซาง เบาๆ แต่ไม่ได้ยินเสียงขานตอบ ยูจิน ซึ่งเก็บซ่อนจุนซางไว้ในส่วนลึกของหัวใจ เริ่มยอมรับความจริงในชั่วขณะนั้นว่า ต่อไปเธอคงจะร้องเรียก จุนซาง ได้เพียงในหัวใจเท่านั้น

ยูจิน พร่ำเรียกชื่อ จุนซาง นับร้อยนับพันครั้งในหัวใจของเธอ

“จุนซาง ฉันรู้ดีว่าเธอไม่ได้จากฉันไปใช่ไหม เธอพูดสิ จุนซาง ไม่ว่าเธอจะจากฉันไปหรือไม่ก็ตาม โปรดอย่าได้แต่นิ่งเงียบไม่พูดไม่จา ฉันไม่มีทางลืมเธอได้ “
ยูจิน รู้สึกว่าถ้าหากเธอร้องไห้ละก้อ คงจะเหมือนกับว่า จุนซาง ได้จากเธอไปจริงๆ ยูจิน จึงกัดฟันแน่น หักห้ามความเสียใจไม่ให้ตัวเองร้องไห้ออกมา

ซังฮวกพา ยูจินกลับบ้านและบอก ยูจินว่า

ยูจิน เธอร้องไห้ออกมาเถอะ ฉันอยากเห็นเธอร้องไห้ออกมามากว่า ทำแบบนั้นเธอถึงจะลืม จุนซางได้

ยูจิน ได้แต่ตอบซังฮวกในใจว่า เธอว่าอะไรนะ ถ้าร้องไห้แล้วจะลืม จุนซางได้อย่างนั้นหรือ ไม่ใช่ ไม่ใช่แบบนั้นหรอก ฉันเก็บรักษา จุนซาง ไว้ในหัวใจ ถ้าหากฉันร้องไห้ออกมาละก็ จุนซาง ก็จะเศร้าเสียใจร้องไห้ไปด้วย ฉันไม่มีทางทำให้ จุนซาง ที่ตายไปแล้วร้องไห้อีก
( โธ่เอ๋ย.......ยูจิน ...ของจุนซาง )

ยูจินเดินเข้าบ้านหายใจลึกๆ เพื่อไม่ให้ร้องไห้ออกมา

มีห่อพัสดุไปรษณีย์ วางอยู่บนโต๊ะ ยุจิน แกะออกดูอย่างเชื่องช้า เป็นเทป Cassette เธอใส่เทป ลงในเครื่องเล่น มีเสียงเพลงบรรเลงเปียโน ดังขึ้น
นั่นเป็นเพลง The First time ที่จุนซางเคยเล่นให้เธอฟัง เธอคิดว่าคงจะไม่มีโอกาสได้ฟังเพลงนี้ของจุนซางแล้ว แต่ขณะนี้ เธอก็ยังได้ฟังอีก ยูจินเห็นภาพวันที่จุนซางเล่นเปียโน ในห้องซ้อมดนตรี

วันที่จุนซางเล่นเปียโนให้ฉันฟัง เหมือนเพิ่งเกิดเมื่อวานนี้เอง ภาพของเขายังอยู่ในใจฉันอย่างชัดเจนเหลือเกิน แต่เดี่ยวนี้ทุกคนกลับบอกว่า จุนซาง ไม่อยู่อีกแล้ว บอกว่าเขาตายไปแล้ว ต่อไปจะไม่ได้พบเขาอีก ....
ยูจิน ฟังเพลง The First Time พร้อมกับพูดคุยกับ จุนซาง ในความทรงจำของเธอไปด้วย เสียงของเขา รอยยิ้มของเขา และจุมพิตแรกของเขา....จุนซาง ที่เคยเฝ้าปกป้องเธอ จุนซาง ที่เคยบอกว่าเวลาหลงทางขอเพียงหาดาว Polaris ให้พบก็จะไม่เป็นไร จุนซาง ที่เคยบอกว่าจะเป็นเหมือน ดาว Polaris คอยอยู่ข้างกายเธอนั้น บัดนี้ไม่อยู่เสียแล้ว ดาว Polaris สำหรับ ยูจิน ในเวลานี้ดับสูญไปแล้ว
รักแรกของเธอจากไปแล้ว

มีเสียงของ จุนซาง หัวเราะ บอกว่า surprise ของขวัญสำหรับเธอนะ Merry Christmas แว่วมาจากเครื่องเสียงขณะที่เพลงบรรเลงเปียโนใกล้จะจบ
ยูจิน ที่นั่งฟังเพลงโดยไม่ขยับเขยื้อนเลย เมื่อถึงตอนนี้ น้ำตาไหลพรากลงมาอาบใบหน้าอย่างไม่อาจหยุดยั้ง
ยูจินปล่อยให้น้ำตาไหลรินลงมาโดยไม่เช็ดออก เธอรู้สึกปวดร้าว หัวใจของเธอประหนึ่งกำลังจะแหลกสลายมลายลงเป็นผงธุลี เพราะความทุกข์ทรมาน ในครั้งนี้....โอ้ จุนซาง ของ ยูจิน

ยูจิน ฟุบลงกับโต๊ะ เจ็บปวดแทบขาดใจ

ในขณะที่ยูจิน กำลังนั่งฟังเพลง The First time นี้ มีโคมไฟสว่างตั้งบนโต๊ะเป็นเพื่อนในจอแก้ว แต่พวกเราคนชม จะได้ยิน เพลง My Memory สื่อความ ที่บรรยายข้างต้น แทน

My memory

ในความทรงจำของฉัน ฉันจำได้ทุกช่วงเวลาของสองเรา
แม้ยามเมื่อฉันหลับตาลง ภาพแห่งความหลังยังคงชัดเจน
แต่เธออยู่ห่างไกลเกินไขว่คว้า จึงมิอาจบอกเธอได้ว่า
ฉันเคยรักเธอ หรือว่า ฉันจะเฝ้ารอคอยเธอกลับมา

* ฉันไม่รู้จริงๆที่รัก ว่าฉันจะได้พบเธอเหมือนเช่นเคยหรือไม่
ไม่กล้าแม้แต่จะคิดหวัง แต่ฉันยังรักเธอและจะรักเธอตลอดไป
ถ้าแม้ยังไม่สายเกินไป ตราบนานเท่านาน

ความรักเกิดขึ้นในใจฉันนานมาแล้ว แล้วเธอจะอยู่ไกลแสนไกล
แต่เธอยังคงอยู่ในใจของฉันเสมอ

(ซ้ำ * ) โดย connect

My Memory - Ryu

My memory.

I remember every second of it.

Even for trivial things, if I close my eyes, I can still see them.

You're far away.

I couldn't tell you that I am still in love with you, still waiting for you.

*It is not even in my dream that I thought we could meet again like this.

Therefore, I have to be frank with you:

I am still in love with you.

I wanna love you forever.

If it is not too late for our fate, I wish I could stay with you forever.For a ling time, you have been alive in my heart.

No matter how long we have parted, no matter how far you are, you are always in my heart.

และแล้วฤดูใบไม้ผลิก็กลับมาเยือน แต่ยูจินกลับมีแต่ความเศร้า

เหลืออยู่แต่ความทรงจำ โดยเฉพาะ หิมะแรกของฤดู และความรักที่มีต่อจุนซาง

ตรงนี้ควรเป็นภาพ ที่ จุนซาง ถือรองเท้านักเรียน ให้ยูจิน สวม

นี่คือความทรงจำ ของ 10 ปี ที่ผ่านมาของ ยูจิน

ตอนนี้พวกเขา อายุ 28 ปี กันแล้ว

ยูจินเป็นมัณฑนากร ตั้งบริษัทตกแต่งภายใน ชื่อ Polaris กับเพื่อนร่วมงานอีก 2 คน

ตลอดเวลาที่ผ่านมา ซังฮวกไม่เคยไปที่อื่น ซังฮวก อยู่เคียงข้าง ยูจิน มาโดยตลอด ซังฮวกไม่เคยเสียใจที่หลงรัก ยูจิน ถึงจะทำได้เพียงอยู่ข้างกายของ ยูจิน ให้ไหล่ของเขาเป็นที่พักพิงของ ยูจินในยามที่เธอโศกเศร้า ซังฮวก ไม่เคยเสียใจเลย สิบปีที่ผ่านมา เป็นสิบปีที่ ยูจิน ยังเฝ้าคะนึงถึง จุนซางทุกคืนวัน ยูจิน ตัดสินใจที่จะหมั้นกับ ซังฮวก โดยปราศจากความรัก เธอไม่เคยลืม จุนซาง เลยสักครั้งแม้ว่าจะพยายามสะกดไว้ข้างใน

เช้าวันหมั้น ยูจิน ต้องไปบริษัทมาเซียน ที่ Polaris จะเข้าร่วมงาน ในการปรับปรุง สกีรีสอร์ท ยูจินไปเพื่อมอบแปลนให้กับสถาปนิกที่มาเซียน จินซุก ที่ยังไม่มีงานทำและมาอยู่ด้วย บอกข่าวดี ว่า วันนี้จะมี หิมะแรก

ยูจินพบว่า มีใครคนหนึ่งเหมือนจุนซาง ยูจินจ้องมองไม่วางตา แต่แล้วเขาก็ลับหายไปกับฝูงชน

เมื่อไปถึงบริษัท ที่กำลังวุ่นวาย จัด Office ใหม่ เพราะกรรมการบริหารคนใหม่ มี คนถือแผ่นภาพจิ๊กซอว์ที่ยังต่อไม่เสร็จเดินเข้ามา ซึ่งคุณคิม ไม่เข้าใจว่า ทำไมคนถึงชอบต่อจี๊กซอว์กันนัก

ยูจิน มองภาพจิ๊กซอว์ที่ยังต่อไม่เสร็จ พลางบอกว่า คงเป็นเพราะ เบื่อหรือไม่ ก็ เป็นเพราะเป็นคนที่มีความทรงจำ มากมาย เขาเอาความทรงจำทีละชิ้นมาเรียงต่อกัน

คุณคิมรับเอกสารไว้แทน เมื่อจะกลับออกมาจากมาเซียน ยูจิน พบจิ๊กซอว์ ตัวหนึ่งหล่นที่พื้นของบริษัท ยูจินเก็บขึ้นมาและคิดว่าค่อยเอามาคืนวันหลัง

ตอนเย็นยูจิน แวะร้านทำผมเตรียมตัวสำหรับงานหมั้น แล้วก็ได้พบใครคนหนึ่ง

ใครคนนั้นที่เหมือน จุนซาง และเธอพบเมื่อเช้านี้ หิมะแรกของฤดูในปีนี้ กำลังโปรยปรายลงมา ยูจิน ตาม เขาคนนั้นไป และคิดว่า จุนซางเขามาแล้ว เขากลับมาแล้ว ยูจิน ลืมงานหมั้นของตนเอง จนแขกเหรื่อที่มางานเริ่มลากลับ ยูจิน คลาดกับเขาคนนั้น เมื่อยูจินกลับมาที่งานหมั้น ก็เป็นลมต่อหน้าทุกคน

หลังจาก ยูจินไปขอโทษแม่ของ ซังฮวก

ยูจินกลับมาที่บ้าน หยิบภาพวาดของ จุนซางออกมาดูและหยิบเทป cassette ของจุนซาง มาเปิดฟังและเขียนข้อความลงในกระดาษ
ซึ่งต่อมา ซังฮวก ได้เข้ามาเห็นข้อความนี้ในห้องของ ยูจิน เมื่อไปหายูจินในตอนค่ำ ตั้งใจจะเข้า ไปเขียนข้อความถึงยูจิน ในห้องของเธอ

Was I dreaming when I saw you? I still remember everything. I remember you playing the piano for me. I remember the sunset in the lake where we used to walk. I still remember you used to smile at me when holding my hand. I still remember ... I always prayed to God that I wanted to see your similes again. Maybe the first snow had made my dream come true. I hope I wasn't the only one dreaming in Daehakro that night when I saw you. Jun-sang, where are you? Where are you now?"

........................วันนี้หิมะแรก เธอทำให้ความฝันของฉันกลับเป็นจริงขึ้นมา ฉันหวังว่าคงจะไม่ใช่แค่ความฝัน ที่ฉันเห็นเธอ ที่ Daehakro ขอให้เป็นเธอจริงๆเถอะจุนซาง ต่อให้แลกด้วยอะไร ฉันก็ยอม เธออยู่ที่ไหนนะจุนซาง ตอนนี้เธออยู่ไหน ?....

ซังฮวก ออกไปตามหา ยูจิน

ยูจิน กำลังทุกข์ทรมานกับการตามหาจุนซาง ไปตามท้องถนน จนดึก

ในช่วงเวลาที่ยูจิน เที่ยวเดินมองหา จุนซาง นั้น จะมีเพลง From the beginning to now
( โช-อึม-โบ-โท-จี-กิม-กาจี) จากวันนั้นถึงวันนี้ ขับร้องโดย Ryu
มีคำแปลไทยของ โดย Connect คุณ Roytavan จะกรุณาแปลให้ใหม่ไหมคะ

From the Beginning to now : จากวันนั้นถึงวันนี้

เพียงเธอกล่าวว่าเธออาจจะไม่กลับมาหาฉันอีก
โปรดอย่ากล่าวเช่นนั้นเลย เห็นใจฉันเถิด

* ใจจริงฉันต้องการจะลืมทุกสิ่ง ถ้าฉันจะไม่มีโอกาส
ได้พบเธออีก ทว่าทุกสิ่งในตัวเธอยังตราตรึงอยู่ในใจฉัน

** เพราะทุกครั้งที่ฉันอยากหัวเราะเธอกลับทำให้ฉันร้องไห้
ฉันล้มเหลวในทุกสิ่งก็เพราะเธอเพราะเมื่อใดที่ฉันต้องการพบเธอ
หัวใจฉันต้องแหลกสลาย ไม่ว่าฉันจะพยายามเพียงใด
ก็มิอาจลืมเธอได้ลง
(ซ้ำ* ,**)
ฉันไม่เคยคิดเลยว่ารักนั้นจะทรมานนัก
(ซ้ำ **)

From beginning to now-Ryu

*A: You won't return to my side. It's impossible now.

I console myself that I should stop loving you now

*B: If I can't meet you again, I really hope to forget you, to forget the entire of you in my heart.

*C: Every time I want to smile, you let me cry.

You make me everything go wrong.

Every time I think of you, all my defences give way.

Tried hard to forget you, but I just couldn't.

*B/C:

*D: I never know it is so hard to love someone.

*C:

รักแรกและรักเดียวของยูจิน ช่างทรมาน ยูจิน เสียเหลือเกินแล้ว

ซังฮวก พบ ยูจิน และเข้าสูตร พระรองแสนดี เรียกร้องความเห็นใจจากคนชมทางบ้าน ของ วัฒนธรรมละครเกาหลี เปี๊ยบเลย ทำให้ ยูจิน ตัดสินใจบางอย่างเพราะรู้สึกผิดต่อ ซังฮวก เธอได้แต่พูด คำว่า ขอโทษ
(เป็นกลยุทธ์ ปูพื้นฐานในการเป็นพระเอก ในภายภาคหน้า ของบรรดาผู้กำกับเกาหลี หรือเปล่าคะ)

คืนนั้นเมื่อกลับมา ยูจิน เอาภาพเสก๊ตช์ ของ จุนซาง ออกมาเผาทิ้ง จุนซาง ในกลางแสงไฟ ที่ค่อยๆไหม้ลามเลีย ยังคงยิ้มน้อยๆให้ ยูจิน เช่นเคย ยูจิน คิดว่า หากเอาภาพวาดของ จุนซาง ที่เก็บรักษาไว้นานมากมาเผาทิ้ง บางที จุนซาง จะออกไปจากความทรงจำของเธอได้

ฉันเข้าใจดีว่าเธอไม่อาจมาอยู่ต่อหน้าฉันอีกแล้ว ถึงแม้ฉันจะมั่นใจแค่ไหน แต่ฉันไม่อาจรับความจริงที่ว่าเธอจากไปแล้ว ฉันไม่มีวันลืมแววตาของเธอ เธอต้องอยู่คนเดียวในอีกโลกหนึ่งที่ไม่คุ้นเคย เธอคงจะอ้างว้างเดียวดายอย่างแน่นอน แต่ตอนนี้เป็นเพราะฉันไม่เคยลืมเธอ จึงทำให้คนรอบข้างต้องทุกข์ใจ ฉันจึงตัดสินใจที่จะลืมเธอไปเสีย นับแต่บัดนี้เป็นต้นไป ฉันจะไม่คิดถึงเธออีกเลย ลาก่อน.... จุนซาง

แชรีน ที่ไปฝรั่งเศสกำลังจะกลับมาเกาหลี เพื่อนๆ จึง ช่วยกันจัดพิธีหมั้นให้ ยูจิน และซังฮวก ใหม่ ที่โรงเรียนมัธยม ที่ชุนชง หลังสวมแหวนหมั้น ทุกคนไปที่ห้องกระจายเสียง แชรีน มาถึง มอบช่อดอกไม้ให้ ชิงซุก หยิบได้แผ่นเพลง The First Time จึงนำมาเปิดเพราะจำได้ว่า ยูจินชอบเปิดเพลงนี้บ่อยๆ แต่ ยูจินอยากให้เปิดเพลงอื่น

ทุกคน นั่งเงียบงัน ฟังเพลง The First Time

Jun-sang? appears:

Min-hyung : Chea-reen!
Chea-reen :Hi, Min-hyung. Why are you so late?

Min-hyung : I was caught in the traffic.

Chea-reen : Come in, it's cold, isn't it? Let me introduce him to you.

His name is Lee Min-hyung and we met in France.

Min-hyung. These are my high school friends I was telling you about.

Min-hyung : How do you do?

Chea-reen : There are my friends who are getting engaged today.

Min-hyung : I see. Congratulations. .....

ทุกคนได้แต่ตะลึง

วันต่อมา ยูจิน ต้องไป present งาน ที่ บริษัท มาเชียน เมื่อไปถึงบริษัท ยูจิน เข้าไปรอ กรรมการบริหารในห้อง มีภาพจี๊กซอว์ ต่อเรียบร้อยแล้ว แต่ขาดหายไปชิ้นหนึ่ง บังเอิญ ยูจิน สวมเสื้อโค้ทตัวที่เคยมาครั้งที่แล้ว จึงหยิบจิ๊กซอว์ ชิ้นที่เก็บได้จากกระเป๋าของเสื้อโค้ท และเอาไปวางในช่องว่างของภาพ

ขณะที่ยูจินกำลังมองภาพจิ๊กซอว์ ที่เสร็จสมบูรณ์แล้ว ก็ได้ยินเสียงประตูเปิด แล้วร่างของ จุนซาง ก็มาปรากฏเบื้องหน้าของยูจิน ราวกับมีคนร่ายเวทย์มนตร์ให้เธอ นี่แหละรักแรกที่เธอเฝ้ารำลึกอยู่ทุกคืนวัน จุนซาง เขามายืนอยู่เบื้องหน้ายูจิน อย่างเป็นตัวเป็นตนจริงๆ

หิมะแรกของฤดู อีก 10 ปี ต่อมา สายลมหนาวเริ่มพัดโบก นำพาความรักครั้งที่สองมาสู่ยูจิน

ตวามเห็นส่วนตัว

โธ่เอ๋ย ยูจิน ผู้เป็น นางเอกในดวงใจ ของ Amornbyj ช่างน่าสงสารเสียนี่กระไร แต่น่านับถือ และเป็นตัวอย่าง ของผู้หญิง ที่มีรักแท้หนึ่งเดียวในดวงใจ แน่วแน่มั่นคง เพียงชายเดียว เท่านั้น ยูจิน ต่างหาก ที่เป็น Polaris ให้ จุนซาง ยูจินไม่เคยแปรเปลี่ยน แม้คืนวันจะผันผ่านไป นานเพียงไร...........ก็ตามที และแม้แต่ต่อมาใครๆบอกว่า จุนซางเป็นพี่ชาย พ่อเดียวกันกับเธอ

Pupy love รักในวัยเยาว์ วัยที่สดในบริสุทธิ์ สวยงาม อ่อนหวาน ช่วยเหลือห่วงใยซึ่งกันและกัน ของนักเรียนชั้น ม.ปลาย อายุ 18 ปี ของจุนซาง และยูจิน จูบแรกที่แสนน่ารักน่าเอ็นดู

จาก pupy love หยั่งรากลึกเป็น รักแรก First love และ หลายอย่างที่เป็น The first time ของ จุนซาง และยูจิน ยิ่งทำให้ Fisrt Love นี้ ลึกล้ำ ลงไปในห้วงดวงใจของยูจิน ( แน่นอนที่สุด เพราะ จุนซาง ผู้โดดเดี่ยว มีปมในใจ แต่กับยูจินแล้ว จุนซางน่ารักมากจริงๆ อิจฉา ยูจิน เหลือเกิน จนคุณ Theater ไม่เป็น ซูจินี แล้ว ขอเป็น ยูจิน ดีกว่า อึม....)

ไม่เพียงแต่ First Love ของ จุนซาง และยูจิน เท่านั้น ยังเป็น first love ของ ซังฮวก ที่หยั่งรากมั่นคงไม่สั่นคลอน ต่อยูจิน แชรีน ที่มีต่อ จุนซาง และ คังมุยฮี แม่ของ จุนซาง ที่มีต่อ จุงซินเจา พ่อ ของยูจิน แม้ละครจะจบ ลง 20 ตอน รักแรก ที่แม้จะไม่สมหวังนี้ ยังคงตราตรึง อยู่ในดวงใจ ของ คังมุยฮี ซังฮวก และ แชรีน ไม่แปรผันเป็นอื่น

สำหรับ ยูจินในชีวิตของเธอ เมื่อมีรักแรกแล้ว ก็เป็นรักเดียวในชีวิต แม้คนรักจะตายจากไป แต่เขาก็ยัง สนิทแนบแน่นอยู่ในความทรงจำของเธอ ไม่เจือจางไม่ห่างหาย

อย่าเพิ่งเบื่อหน่าย นะคะ คนเล่า จะไม่เล่าครบ 20 ตอน เพราะ WLS เป็นละครที่อยู่ในหัวใจ ในความทรงจำของครอบครัว ยงจุน มากที่สุด หลับตาทุกคนก็เห็นภาพของละครโลดแล่นเคลื่อนไหวได้ทั้ง 20 ตอน เสียงเจรจาของจุนซาง ยูจิน และ ลีมินฮุง ก้องในโสตประสาท ของเกือบทุกท่านอยู่แล้ว แต่กับสมาชิกใหม่ที่เพิ่งชอบยงจุน เพราะ the legend และยังไม่ได้ชมเรื่องนี้ ก็ยังมี คนเล่า ก็เลยขอเล่า เฉพาะ ตอนหรือบท ที่ตัวเองชอบ ตามประสา คนที่ชอบทำอะไรๆ ตามใจตัวเอง เช่นเคย ขอใช้ อภิสิทธิ์ ความเป็น ส.ว .ระบบ ปาร์ตี้ ลิสต์ ค่ะ

ข้อความที่นอกเหนือจากแผ่น ละคร ก็คือ การแปลตามหนังสือของ คุณ รำพรรณ รักศรีอักษร

ภาพเสก๊ตซ์ จุนซาง ของ นากะจุน ภาพนี้ไม่ใช่ภาพที่ยูจิน เอามาเผา

Winter Love Song: Episode 3

Next day, on the way to school, Yu Jin was thinking of what she should say to Joon Sang about him missing their date. When she heard that Joon Sang was killed in a traffic accident, she could not accept it. By the lake, the classmates burnt paper offerings for Joon Sang, and Choi Lim accused Yu Jin for causing Joon Sang's death...

Back home, Yu Jin received a belated Christmas present from Joon Sang. It was a cassette tape containing "the first time", played and recorded by Joon Sang himself… She broke down and cried...

Ten years later, Yu Jin opened a renovation company called Polaris, while Sang Hyuk worked at the radio station. Zhen Suk was jobless and stayed with Yu Jin. Lung Kok became a veterian.

Polaris was involved in a ski field project with a company called Marcian. Yu Jin visited Marcian when they were moving into the new office premises. She picked up a piece of puzzle on her way out.

Later that evening, on the way to her engagement ceremony, Yu Jin saw a man who looks just like Joon Sang. Unconsciously, she followed him around, and forgot to attend her engagement ceremony. Everyone was waiting and Sang Hyuk's mum was very upset. Eventually, the exhausted Yu Jin turned up at the engagement venue but fainted in front of her family and friends...

The next day, Yu Jin went to Sang Hyuk's house to apologize but his mum was still upset. However, Sang Hyuk was very understanding, and did not even asked what happened. Yu Jin went home and listened to the tape left by Joon Sang 10 years ago. She started scribbling something on a piece of paper...

With the engagement ring, Sang Hyuk went to Yu Jin's home. Yu Jin was not around but Sang Hyuk saw her scribbled notes, saying that she has not forgotten Joon Sang and whether she was in a dream seeing him alive and walking on the road... Later, Sang Hyuk found Yu Jin in a park. He told her that she should have told him and he will wait with her...

Choi Lim sent an email to the old classmates, telling them she is back from France...

Lung Kok and Zhen Suk decided to help Sang Hyuk and Joon Yin to complete their engagement ceremony. Sang Hyuk drove Joon Yin back to the high school. At the courtyard, he put on the ring for her.... At the celebration party in the broadcast room, Choi Lim showed up and told everyone that she has opened a boutique. While they were talking, a man who looked exactly like Joon Sang showed up. Everyone was shocked when Choi Lim introduced him as Lee Man Yeong, her boyfriend.

Next day, Yu Jin went to Marcian. In the manager's office, she found a puzzle with a "hole", i.e., a missing piece. She removed the piece if puzzle she picked the other day from her pocket … fitted it in the "hole" … then, Lee Man Yeong appeared at the door, with the most brilliant smile...

http://www.hotelier2002.com/