KTCC가 방콕포스트에 특별히 소개되었습니다

제 목 : KTCC가 방콕포스트에 특별히 소개되었습니다!!!
작성일 : 2005.02.18

KTCC가 2월 17일 태국의 유력 영자일간지 방콕포스트를 장식했습니다.
이 기사는 지난달 방콕포스트의 피라왓 기자가 내한, `겨울연가'의 촬영지로 유명한 남이섬과, 강원도. 속초, 용평 등 한국의 유명관광지를 두루 둘러보고 기자의 시각에서 쓴 장문의 여행기사입니다.

피라왓기자의 취재는 통역사인 본사 방콕법인장이 특별 안내를 맡았으며, 기사는 홍이사의 여행 동선과 궤적을 쫒는 독특한 형식으로 구성됐습니다.

방콕 포스트 기자는 남이섬에서 `겨울연가'의 배용준과 최지우가 준상과 유진으로 분해 첫 키스를 나눴던 곳에 대한 묘사와 활력넘치는 서울의 거리등을 매우 사실적으로 표현해 냈습니다.

또 한국의 스키장, 겨울낚시, 생선회에 대한 느낌도 정감나게 그렸습니다.
또 기사 말미에는 한국여행을 희망하는 태국인들을 위해 KTCC 방콕법인의 전화번호까지 게재하는 독자서비스를 잊지 않았습니다.

이곳 홈피를 방문하는 KTCC의 고객들을 위해 2월 17일자 방콕포스트 전문을 그대로 소개합니다.

감사합니다.

KOREAN WONDERLAND
http://www.bangkokpost.com/

The breathtaking vista from the mountain peak in Yongpyeong Resort.
There's more to Korea than kimchi and romantic TV shows

Story and photos by PEERAWAT JARIYASOMBAT

Amidst the country's remarkably fast-paced technological development, South Korea remains surprisingly dedicated to maintain its cute and romantic side.


Impressive view on Nami Island.
Koreans in red coats, like Santa's helpers, ring bells while jogging, trying to keep warm in the freezing winter breeze. In Chuncheons Myeong-dong, the shopping street, couples in love stroll romantically. They giggle, laugh and blissfully linger on the narrow street lined with beautiful shops.

After walking for a while, if you look carefully, you will notice the face of a man with glasses and a curl of brown hair beaming at you from various souvenirs such as key chains, postcards, neckties, posters, pillows and even from a pair of socks.

He is Bae Yong-joon, a Korean star who plays the lead in a romantic TV series called Winter Sonata. The series uses Gangwondo, a province in northeastern South Korea, as its backdrop, and Chunchoens Myeong-dong, is among the romantic locations that captivates its audience.

Safari staff in Everland
So, it is no surprise to find teenagers, and especially couples, walking around with cameras in hand, giggling while taking pictures of lamp posts.

For those who haven't seen the TV show _ including me _ it's a bit difficult to understand how romantic it is. But I got a good idea when I am taken to Nami Island.

Nami, a small island just 30 minutes drive from Chunchoens, is a centre for Winter Sonata fans. Its landscape is actually romantic enough to make you feel lonely if you venture there without your true love. The narrow roads on the island are lined with pines, Ginkgo trees, maples and redwoods, creating a truly romantic atmosphere. The view is simply beautiful and it makes all roads seem too short for those in love.

Hong Ji Hee, or Tukata, my Thai-speaking Korean guide, points to a sign saying "First Kiss", where lots of Korean girls stop. I learn later that Nami is an important location used in the series.


A sweet moment in Everland
The "Forest of Sweethearts" is where the main characters, Yujin and Jusang, have their first date. Their childish snow fights and awkward first kiss also took place here. After reading this I understand why so many people are taking photographs of empty paths, the freezing lake and seemingly empty scenes.

It was nice to see Korean people enjoying such romantic things.

Korea's landscape is truly beautiful, and this probably affects the minds of Korean people _ if you travel to the North, you will find generous people who enjoy life in the mountains, far from the pollution found elsewhere.

I travelled to the most northern tip of the country, to Hwachoen, the coldest town in South Korea, and found the people there preparing for a big festival: Fishing Mountain Trout.

When the Hwachoen River is frozen and the ice is over 40cm thick, people make holes in the ice and fish for the trout.

The extremely clean river means extremely clean and healthy trout, which in turn attract lots of fish lovers. While celebrating New Year Eve among various activities such as a parade, ice carving and winter games on the frozen river, visitors to Hwachoen love to eat the trout fresh. They just slice the fish very thinly, dip it in sauce, and chew.


Daepo market serves very fresh seafood from the East Sea.
Korean people believe ice is a symbol of good luck. Visiting the town during New Year will keep them lucky all year long.

Korea people love fishing. Along the lake and river, you will find many fishing resorts, which offer tiny private rafts the size of a bedroom, for fishermen to concentrate in fishing, in the tranquil privacy of nature.

Another major event for fish lovers in Korea is the Icefish Festival in Inje, a town in the centre of a very clean forest.

Each year, around one million tourists visit Lake Soyangho, which is frozen and is the main habitat of a tiny fish _ around 5 to 6cm. It lives in water below 6C and doesn't eat during the winter, hence its name: bing-eo, or "empty fish", and Koreans find the small fish simply delicious.

Having bing-eo fish is quite easy because you don't need a skilful chef to prepare it, as with sashimi. Even Tukata can do it. She just catches the fish with her chopsticks, dips it in the sauce and puts in her mouth.

"Umm ..." is the only sound heard _ the sound of pleasure indicating how delicious it is.


Anglers come for trout at Hwachoen.
I follow her lead and find the live fish is not smelly at all. Anyway, after two, I decide to stick to fried fish.

But our fish-eating adventure in Korea takes a new direction when we visit the Daepo market in a town called Sokcho, located by the East Sea. Restaurants along the road illuminate their fish tanks, showing the swimming squids, sea bass, mussels and gigantic size crab, some 50cm long. To make sure the customers can enjoy very fresh fish, they serve most dishes raw.

I come across a lady grabbing a swimming squid from the water. The squid tries to defend itself by preparing to spray the last of its defensive ink. Its body suddenly turns into a small balloon but it is too late _ a sharp knife cuts along its body before it can escape. The knife cuts off its eyes and then its parrot-bill mouth. All of this in five seconds.

Tukata leads me into a big restaurant, and of course, fish is the specialty. Koreans love fish and pride themselves on their sashimi. Tukata orders sashimi and it is served very quickly.

I put a thin piece of raw fish into my mouth with chopsticks, appreciating the sweetness of the fresh fish. The fish is sliced to a film thin and arranged on glass noodles decorated with the head and tail of the fish.

I put the second piece of raw fish into my mouth and notice the fish's head, whose flesh I am chewing, is still trying to breathe.

Some great chefs can even cut the fish and release it back into the water, where it swims away, Tukata explains while my jaw drops.

Tukata enjoys the fish a lot, and the restaurant owner offers her another specialty. He grasps a small octopus, the size of his palm, and holds a sharp knife in his other hand.

Koreans believe that eating raw octopus makes men healthier and women's skin more beautiful.

It is getting colder and colder outside. The temperature goes down a bit every day. For those from tropical countries, unusually low temperatures can cause real suffering. I have no idea how to cope with the freezing breeze, how to dress up in the clumsy clothes, should I drink as much water as usual and many other problems.

But when I come across with snow, these problems don't seem important at all.

Tukata takes me to the colourful world of Yongpyeong ski resort, which has 31 slopes and 15 ski lifts. The lively world of the resort makes me forget about the coldness for a while.

Yongpyeong is a place of activity. Teenagers, groups of friends, couples and young people come to relax and challenge themselves on the slopes.

Tukata manages to get me to take a short course for beginners, knowing that most Thai tourists would not hesitate to try. Snow is always something delightful for Thai people.

After 30 minutes of lessons, I manage to get up a slope, not heeding warnings that beginners should practise in a limited space at first.

I slowly ski down, trying to limit my speed and avoid other people. Like your first driving experience, skiing is exciting and thrilling, particularly when you keep going faster and faster ... and before you crash.

Tukata leads me to another world of snow and ice at Vivaldi Park, another ski resort. After countless falls and lots of bruises, I find this lively ski resort has other icy attractions.

The Ice Sculpture Festival is a unique exhibition packed with ice carvings _ over 400 of them, including sculptures and world famous buildings. Children love the exhibition and play hide and seek among the ice carvings.

However, I find the world of snow and ice just a temporary pleasure.

After a while my running nose and cold feet make me hesitate.

After days in the snow and ice, I finally realise that a warmer world is much easier.

We happily leave the white snow and the chilling ice world to enjoy an easy trip in a amusement park called Everland. No ordinary amusement park, it is actually a huge theme park with three main areas: Festival World, Caribbean Bay and Speedway.

Festival World is a western-themed park where children can see real western performers in various shows such as the American Adventure. Caribbean Bay is a big water park with a wave pool, and Speedway is a race track for motorists.

There is also a small zoo with lions, tigers and big bears to add excitement to the safari park.

The park is a great place with something for everyone to enjoy. Children are excited by the colourful setting while teenagers love the thrill of the exciting rides. It is also a great place to see how Korean people enjoy life.

I notice girls in the latest fashions with weird hairstyles and mini-skirts, boys with extra-long scarfs that reach to their knees, couples being romantic and the smiling staff tirelessly waving to everyone. Big smiles are all over this huge theme park.

Anyway, though this setting is totally different to other places in Korea, it has one thing in common with most: the gift shops have pictures and souvenirs of the series Winter Sonata.

Source : http://www.k-tcc.com/sub_bbs_04_view.htm?page=5&num=93&no=11754&searchname=&t_searchstring=




เกาะนามิ ตั้งอยู่ใน เมืองชุนชอน จังหวัดคังวอน เป็นเกาะกลางแม่น้ำ มีรูปร่างเหมือนใบไม้ลอยน้ำ เป็นเกาะสำหรับคู่รัก ที่มีไฮไลต์อยู่ที่ถนนสองฟากเป็นต้นสนสูงทอดแนวยาว ให้ความรู้สึกสุดโรแมนติก อีกทั้งยังมีศูนย์นิทรรศการจัดแสดงรายละเอียดสถานที่ถ่ายทำละคร นอกจากนี้ยังศูนย์นิทรรศการจัดแสดงรายละเอียดสถานที่ถ่ายทำละคร และบนเกาะนี้ยังมีกิจกรรมสนุก ๆ เช่น ขี่จักรยาน สกีน้ำ พายเรือ สนามเด็กเล่น สนามฟุตบอล สนามเทนนิส สระว่ายน้ำ เล่นเลื่อนหิมะ และชม ฟาร์มนกกระจอกเทศ ห่างจากกรุงโซล เพียง 63 กิโลเมตร ณ ที่แห่งนี้ท่านสามารถคารวะ สุสานนายพลนามิ ซึ่งเป็นเจ้าของเกาะ เช่าจักรยานเที่ยวรอบเกาะ ดื่มด่ำกับธรรมชาติ แมกไม้ ทิวสน ต้นเกาลัด และถ่ายรูปคู่กับรูปปั้นพระเอกนางเอกของละครเรื่อง Winter Love Song
ความเป็นมาของเกาะนามิ
เกาะนามิซัม (Namiseom) หรือนามิโด ( Namido Island ) เป็นเกาะที่เกิดจากการสร้างเขื่อนชองเปียง (Cheongpyeong) กั้นแม่น้ำ Bukhan ชื่อของเกาะถูกตั้งขึ้นตามชื่อของนายพลนามิ ซึ่งเป็นนายทหารที่มีชื่อเสียงมากในสมัยราชวงศ์โชซอน
ตามรอย Winter love song (Winter Sonata)

ตั้งแต่ละครเรื่องนี้ได้ฉายทางโทรทัศน์เกาะนามิแห่งนี้ก็ดังเป็นพลุแตกเลยไม่ใช่แค่ดังในประเทศเท่านั้นแต่ดังข้ามประเทศกันเลย จนทำให้มีนักท่องเที่ยวมาเที่ยวกันอย่างไม่ขาดสาย

: มุมสุดฮิต



ถัดไปไม่ไกลมากจากศูนย์กลางของเกาะ ก็จะมาร้านอาหารแบบคาเฟ่ให้นั่งพักจิบกาแฟด้วย โดยมีชื่อว่า Winter Sonata Cafe’

นอกจากสถานที่แห่งนี้จะได้สัมผัสสถานที่ถ่ายทำละครแล้วยังสถานที่สำหรับจัดนิทรรสการเวลามีงานแสดงหรือโชว์ผลงานศิลปะด้วย ส่วนอีกด้านหนึ่งของเกาะก็จะเป็นส่วนจัดกิจกรรมต่างๆ อย่างเช่น เรือถีบ สกีน้ำเป็นต้น

http://pirun.ku.ac.th/

Japanese Women Catch the 'Korean Wave'

Japanese Women Catch the 'Korean Wave'
By Anthony Faiola
Washington Post Foreign Service
Thursday, August 31, 2006; Page A01

TOKYO -- Thin and gorgeous in a slinky black dress, Mikimoto pearls and a low-slung diamond Tiffany pendant, 26-year-old Kazumi Yoshimura already has looks, cash and accessories. There's only one more thing this single Japanese woman says she needs to find eternal bliss -- a Korean man.

She may just have to take a number and get in line. In recent years, the wild success of male celebrities from South Korea -- sensitive men but totally ripped -- has redefined what Asian women want, from Bangkok to Beijing, from Taipei to Tokyo. Gone are the martial arts movie heroes and the stereotypical macho men of mainstream Asian television. Today, South Korea's trend-setting screen stars and singers dictate everything from what hair gels people use in Vietnam to what jeans are bought in China.

Yet for thousands of smitten Japanese women like Yoshimura, collecting the odd poster or DVD is no longer enough. They've set their sights far higher -- settling for nothing less than a real Seoulmate.

The lovelorn Yoshimura signed up last year with Rakuen Korea, a Japanese-Korean matchmaking service, to find her own Korean bachelor. And she is hardly alone. More than 6,400 female clients have signed up with the company, which says its popularity has skyrocketed since 2004, when "Winter Sonata" became the first of many hot Korean television dramas to hit Japan. Even in Shinjuku ni-chome, Tokyo's biggest gay district, niche bars with names such as Seoul Man have sprouted like sprigs of ginseng in a Pusan autumn.

"South Koreans are so sweet and romantic -- not at all like Japanese guys, who never say 'I love you,' " Yoshimura said as she waited for her blind date, a single Korean man, in the 50th-floor bar of a chic Tokyo skyscraper. A telephone operator who lives with her parents in Hiroshima, she has spent thousands of dollars on her quest for a Korean husband, flying to Seoul 10 times in the past two years and bullet-training to Tokyo for seven blind dates with Korean men.

So far, though, she hasn't found the one she's looking for.

"Maybe I'm living in a fantasy world," she said, pouting her blood-red lips. "Maybe I'm looking for the TV stars I can't really have. But we are all allowed a dream, aren't we?"

In part, the new allure of Korean men can be traced to a larger phenomenon known as the "Korean Wave," a term coined a few years ago by Beijing journalists startled by the growing popularity of South Koreans and South Korean goods in China. Now, the craze for all things Korean has spread across Asia, driving regional sales of everything from cars to kimchi.

Meanwhile, the number of foreign tourists traveling to South Korea leapt from 2.8 million in 2003 to 3.7 million in 2004. The bulk of the growth, South Korean tourism officials say, stemmed from Korean Wave-loving Asian women. Partial statistics for 2005 indicate the feminine tide has not yet let up.

For the South Koreans -- who have long suffered discrimination in Japan and who have hardly been known as sex symbols -- it all comes as something of a shock.



Korean male celebrities are now among the highest-paid actors outside Hollywood. According to the South Korean media, "Winter Sonata" star Bae Yong Jun -- whose character stood by his first love through 10 years of car accidents and amnesia -- is now charging $5 million a film, the steepest price anywhere in Asia. In a few short years, Bae is said to have accumulated a merchandising and acting-fee empire worth an estimated $100 million. At least nine other Korean male stars earn more than $10 million a year, according to a list published in June by the Seoul-based Sports Hankook newspaper.

In Seoul, the neon-lit streets are mobbed these days by visiting Asian women, many sporting rhinestone-studded T-shirts emblazoned with images of their favorite Korean stars. Some fans have been known to stake out famous eateries for hours in the hopes of catching a glimpse of their celluloid beaus.

"It's still a little hard to believe that it's gone this far," said tall, tanned Jang Dong Gun, now one of the highest-paid actors in Asia, during an interview in Seoul.

Jang said he was shocked when, during his first trip to Vietnam in 1998 to promote his new Korean TV drama, thousands of women mobbed his plane at the Hanoi airport and an armada of female fans on motor scooters chased his car all the way to his hotel.

In 2001, the Seoul-based manufacturer Daewoo Electronics hired him as its Vietnam spokesman. Over the past five years, the company said, its refrigerators' market share in Vietnam went from a blip to a robust 34 percent.

"If we can give them a little more joy in their life and show them another side of Korea, than I can only see that as a plus for us and them," he said.

In China, South Korean programs broadcast on government TV networks now account for more than all other foreign programs combined, including those from the United States and Japan, according to South Korean government statistics. Even in Mexico -- land of the telenovela -- a flock of local women stood outside South Korean President Roh Moo Hyun's hotel during a recent visit, holding placards with Korean stars' names. In the United States, the Seoul-based singer Rain played two sold-out nights at Madison Square Garden in 2005. Also last year, sinewy Daniel Dae Kim, the Korean-born actor from the hit show "Lost," was the only Asian to land a spot in People magazine's "Sexiest Men Alive" edition.

Entertainment industry leaders in Seoul credit the phenomenon to good marketing coupled with an uncanny response throughout Asia to the expressive nature of the South Koreans -- long dubbed the Italians of Asia. A hearty diet and two years of forced military duty, industry leaders and fans insist, have also made young South Korean men among the buffest in Asia. Most important, however, has been the South Korean entertainment industry's perfection of the strong, silent type on screen -- typically rich, kind men with coincidentally striking looks and a tendency to shower women with unconditional love.

"It's a type of character that doesn't exist much in Asian movies and television, and now it's what Asian women think Korean men are like," said Kim Ok Hyun, director of Star M, a major star management company in Seoul.

"But to tell you the truth," she said. "I still haven't met a real one who fits that description."

Though the Korean Wave hit Japan relatively late, washing ashore only within the past 24 to 36 months, the country has quickly become the largest market for Korean stars. Bae remains the biggest, but his supremacy is being challenged. Actor Kwon Sang Woo, for instance, is charging $200 for some seats at an upcoming "fan meeting" in Tokyo. Thousands of Japanese are scrambling for a chance to watch him play games with fans, chat and perform little song-and-dance numbers. Some tickets are going for as much as $500 on online auction sites.

Almost all the major Korean male stars have opened lucrative "official stores" in Tokyo. In the three-story boutique of Ryu Siwon, a baby-faced Korean actor-crooner who sings in phonetic Japanese for the local market, the top floor boasts a recreation of his living room, complete with a life-size, high-tech plastic model of Ryu lounging casually on a white leather sofa. It has become a meeting place of sorts for his Japanese fans, where a gaggle of women ages 17 to 61 sat and stared longingly at his statue on a recent afternoon.

Some call it a fad. But Yoshimura -- whose latest blind date turned out to be a slightly paunchy Korean computer programmer -- says she is nevertheless digging in her extraordinarily high heels for the long run.

"I intend to keep looking until I find the right one," she said.

Special correspondent Joohee Cho contributed to this report

Source : http://www.washingtonpost.com/wp-dyn/content/article/2006/08/30/AR2006083002985.html

อิทธิพลหนังและสื่อบันเทิง : ยุคโลกาภิวัฒน์

ที่มา " http://www.elearneasy.com "
ผู้เขียน : กนกกร ตัลยารักษ์ (มศว)
วันเสาร์ที่ 7 มีนาคม พ.ศ. 2552

:: อิทธิพลหนังและสื่อบันเทิง

ในยุคโลกไร้พรมแดน ทำให้เกิดการเปลี่ยนแปลงสินค้าและวัฒนธรรมข้ามพรมแดน ซึ่งทำให้เกิดการหลั่งไหลของสินค้าและวัฒนธรรมจากประเทศหนึ่งสู่ประเทศหนึ่ง หรือจากซีกโลกหนึ่งไปสู่อีกซีกโลกหนึ่งได้
กระแส “Americanization” ที่เคยเกิดขึ้นหลายสิบปีก่อน อาจกล่าวได้ว่าเป็นตัวอย่างแรก ๆ ของกระบวนการขายสินค้าผ่านการแทรกซึมของวัฒนธรรมอเมริกัน โดยมี “Hollywood Product” เป็นตัวนำร่อง แต่ปัจจุบัน เมื่อลมพัดมาฝั่งตะวันออก วัฒนธรรมเอเชียกลายเป็นจุดสนใจของชาวโลกมากขึ้นเรื่อย ๆ “จีน” ซึ่งถือเป็นประเทศพี่ใหญ่แห่งเอเชียดูจะเป็นตัวเต็ง เพราะเป็นรายแรกของเอเชียที่เริ่มแผ่ขยายวัฒนธรรมจีนผ่านหนังและละครส่งออกไปประเทศต่าง ๆ
แต่ทว่ากระแสหนังตะวันออกก็ยังไม่จบ มาถึงกระแส J-Trend ที่มาแรงเมื่อ 10 กว่าปีก่อน สร้างมูลค่าและค่านิยมอันดีต่อภาพลักษณ์ของประเทศญี่ปุ่นได้มาก แต่ยังไม่สามารถเชื่อมโยงกับมูลค่าเศรษฐกิจได้อย่างเป็นรูปธรรม จนกระทั่งกระแส “Hallyu” จากประเทศเล็ก ๆ ที่องค์การ UNESCO เคยจัดอันดับให้เป็นหนึ่งในประเทศยากจนเมื่อหลายสิบปีก่อน ประเทศที่มีการผ่านสงครามซ้ำแล้วซ้ำอีก ได้ถูกส่งออกไปเผยแพร่อยู่ทั่วโลก ทำให้ “พี่ใหญ่” หลายประเทศต้องหันมามองประเทศเล็ก ๆอย่าง “ประเทศเกาหลี” ในมุมใหม่
มาพูดถึงกระแสเกาหลีที่มาแรงในปัจจุบันดีกว่านะคะ
“Hallyu” หรือ “Korean Wave” คือ วัฒนธรรม K-POP ที่แพร่ระบาดไปทั่วโลก โดยเฉพาะละครและหนังเกาหลีที่ได้รับการยอมรับจากคนดูได้ทุกชาติทุกภาษา และสามารถสร้างกระแสได้สูงในตลาดโลกเลยทีเดียว โดยเริ่มต้นจากชนชาติเอเชียด้วยกัน ข้ามฝั่งไประบาดยังฝั่งตะวันตก ทั้งยุโรป อเมริกา ไม่เว้นแม้กระทั่งประเทศมุสลิมอย่างตะวันออกกลาง ซึ่ง Korean Wave เกิดขึ้นครั้งแรกในปลายยุค 90 โดยจีนเรียกปรากฏการณ์นี้ว่า “Hallyu” หมายถึง ปรากฏการณ์ความนิยมวัฒนธรรมเกาหลีที่มาจากอิทธิพลของสินค้า วัฒนธรรม K-POP ได้แก่ เพลง ละคร ภาพยนตร์ นิยาย การ์ตูน แอนิเมชั่น ฯลฯ โดยเริ่มมาจากกิจกรรมของภาคเอกชนในการค้าขายทางวัฒนธรรมไปยังประเทศต่าง ๆ โดยเฉพาะภาพยนตร์ ละคร และเพลงเกาหลี แต่กระแสที่เกิดขึ้นและรายได้มหาศาลที่กลับเข้าสู่ประเทศ ทำให้รัฐบาลเกาหลีต้องกลับมาพิจารณานโยบายเสียใหม่ สำหรับจุดขายของสินค้า Hallyu หรือสินค้าวัฒนธรรมเกาหลี โดยเฉพาะหนังละครและเพลงเกาหลีมาจากความสดใหม่ที่เป็นทางเลือกของตลาดโลก
อาจกล่าวได้ว่า Hallyu ทำให้เกิดผลกระทบทางเศรษฐกิจ เพราะสังเกตได้จากมูลค่าการส่งออกละครของเกาหลีในปี พ.ศ.2547 อยู่ที่ประมาณ $71.46 ล้านเหรียญ เพิ่มขึ้นจากปี พ.ศ.2546 ถึง 69.6% และในปีเดียวกันนี้เอง ราคาขายลิขสิทธิ์ละครเกาหลีต่อ 1 ยูนิต (1 ยูนิต = ตอนละ 50 นาที) เพิ่มขึ้นจาก $2,198 เหรียญ ขึ้นไปถึง $4,046 เหรียญ คิดเป็น 48% ทั้งนี้เพราะกระแสเกาหลีที่เพิ่มขึ้นในตลาดโลก ภาพลักษณ์คุณภาพที่ดีของละครเกาหลี และกระแสนิยมในตัวนักแสดงเกาหลี ที่กล่าวมาทั้งหมดเหล่านี้ล้วนแต่เพิ่มมูลค่าให้กับละครเกาหลี สำหรับมูลค่าการส่งออกของภาพยนตร์เกาหลีในปี พ.ศ.2547 มียอดขายเพิ่มขึ้นจาก $31 ล้านเหรียญ ไปอยู่ที่ระดับ $75 ล้านเหรียญ คิดเป็นอัตราที่เพิ่มขึ้นถึง 141% ซึ่งเป็นตัวเลขที่ทำให้ทั่วโลกหรือแม้แต่รัฐบาลเกาหลีต้องกลับมาพิจารณาทบทวนนโยบายการโปรโมตสินค้า Hallyu เสียใหม่



ทั้งนี้ จากการวิเคราะห์ผลกระทบทางเศรษฐกิจของสินค้า Hallyu โดย Korea International Trade Association’s Trade Research Insitute กล่าวว่า ปีที่ผ่านมา สินค้า Hallyu ทั้งหมด ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจภายในเกาหลีถึง $1 พันล้านเหรียญ ขณะเดียวกัน สินค้าเหล่านี้ยังนำเงินตราต่างประเทศเข้าสู่ประเทศเกาหลีได้สูงถึง $1.87 พันล้านเหรียญ นอกจากรายได้จากการส่งออกสินค้า Hallyu พูดได้ว่า กระแส Hallyu ตอนนี้ที่กระจายอยู่ทั่วโลก โดยมีละคร หนัง และเพลงเป็นสื่อการตลาดในการโปรโมตวัฒนธรรม โดยมีนักร้องและนักแสดงเป็นทูตทางวัฒนธรรมคนสำคัญ เหล่านี้ล้วนแต่มีส่วนช่วยต้อนรับทางการค้าในประเทศต่าง ๆ ที่กระแส K-POP ได้เข้าไปนำร่องไว้ก่อนแล้ว จากนี้ก็รอเพียงแต่ว่าสินค้าใดของเกาหลีที่จะใช้โอกาสนี้ให้เกิดประโยชน์ได้ เช่น LG และ Samsung ที่มียอดขายสินค้าในประเทศจีนเพิ่มขึ้นถึง 40% ในปี พ.ศ.2546 ซึ่งเป็นปีที่ “Winter Sonata” และ “Winter Love Song” ยังอยู่ในความประทับใจของชาวจีนหลายล้านคน หรืออีกกรณีที่ “แดจังกึม” กำลังนำเอาสินค้า Food Products และสินค้าเกษตรจากเกาหลีเข้าไปตีตลาดอาหารญี่ปุ่น ซึ่งชาวญี่ปุ่นเองก็กำลังคลั่งไคล้อาหารเกาหลีอย่างมาก
นอกจากอาหารแล้วก็ยังมีสินค้าหรือธุรกิจอีกหลายประเภท เช่น ธุรกิจการท่องเที่ยว ธุรกิจศัลยกรรม รวมถึงเครื่องสำอาง แฟชั่น รถยนต์ ฯลฯ ที่จะบุกตลาดได้ง่ายขึ้น เพราะภาพลักษณ์ของประเทศเกาหลีที่ดีขึ้น และความเข้าใจในวัฒนธรรมเกาหลีของผู้บริโภค

Hallyu Impact from Winter Sonata.

Hallyu Impact : Kanmunee Srivisarnprob
8/05/2007

Winter Sonata จุดเริ่มต้น “ Hallyu” กระแสคลื่นนิยมเกาหลี ครั้งที่ 1
คลื่นนิยมเกาหลีที่เราเรียกกันว่า “Hallyu หรือ Korean Wave” ของเกาหลีใต้ในวันนี้ นับได้ว่าเป็นนโยบายด้านเศรษฐกิจอันชาญฉลาดของรัฐบาลเกาหลีใต้ ที่ปรับเปลี่ยนนโยบายการผลิตอุตสาหกรรมหนักของประเทศไปสู่อุตสหกรรมด้านภาพยนต์และสื่อบันเทิงในรูปแบบต่าง ๆ ด้วยการนำเอาวัฒนธรรมและสถานที่ท่องเที่ยวของประเทศเข้ามาสอดแทรกอยู่ในภาพยนต์และละครหลายเรื่องเพื่อส่งออกไปขายทั่วโลก ผลจากนโบายดังกล่าวก่อให้เกิดรายได้กลับสู่เข้าประเทศอย่างมหาศาลแบบที่ไม่เคยปรากฎมาก่อนในประวัติศาสตร์เกาหลีใต้ และส่งผลให้กระทรวงวัฒนธรรมและการท่องเที่ยวของประเทศเกาหลีใต้ต้องทำแผน "Analysis of Import and Export of Broadcast Programs 2004," ตัวเลขรายงานผลที่ได้รับโดยตรงด้านเศรษฐกิจจากอิทธิพลของ “Hallyu” ปรากฎว่าอุตสาหกรรมละครและภาพยนต์ของเกาหลีใต้ปี 2004 มีมูลค่าสูงขึ้นกว่าปี 2003 ถึง 84% ตัวเลขมูลค่าการส่งออกละครของเกาหลีในปี 2004 อยู่ที่ประมาณ $ 71.46 ล้านเหรียญ เพิ่มขึ้นจากปี 2003 ถึง 69.6% และในปีเดียวกันนี้เอง ราคาขายลิขสิทธิ์ละครเกาหลีต่อ 1 ยูนิต (1 ยูนิต = ตอนละ 50 นาที) เพิ่มสูงขึ้นจาก $ 2198 เหรียญ เป็น $ 4046 เหรียญ สำหรับมูลค่าการส่งออกหนังเกาหลีในปี 2004 มียอดขายเพิ่มขึ้นจาก $ 31 ล้านเหรียญ ไปอยู่ที่ระดับ $ 75 ล้านเหรียญ คิดเป็นอัตราที่เพิ่มขึ้นถึง 141%
ทั้งนี้เนื่องจากภาพลักษณ์ละครเกาหลีและคุณภาพที่ดีของนักแสดงชาย เช่น Bae yong joon จากละครเรื่อง “Winter Sonata หรือ Winter Love Song” ได้สร้างกระแสนิยมต่อตัวนักแสดงเป็นอย่างมาก จนทำให้มีการจัดทำของที่ระลึกจากละครเพื่อจำหน่าย มีชาวญี่ปุ่นและเอเชียมากมายที่เข้าไปท่องเที่ยวในประเทศเกาหลีเพื่อตามรอยละคร รวมทั้งซีดีเพลงประกอบละคร และคอนเสริต์ของละคร “Winter Sonata” ที่ถูกจัดขึ้นหลายครั้งในหลายประเทศ เช่น ญี่ปุ่น จีน ใต้หวัน ฯลฯ ซึ่งถือได้ว่า “Winter Sonata” คือจุดเริ่มต้นของ “Hallyu หรือ Korean Wave” ครั้งที่ “Winter Sonata” เพียงเรื่องเดียวสามารถทำรายได้เข้าสู่ประเทศเกาหลีใต้ได้ถึง $ 83 ล้านเหรียญ และทำให้ ดาราชาย Bae Yong Joon กลายเป็น Superstar ขวัญใจชาวญี่ปุ่น จนถึงปัจจุบัน และได้รับการกล่าวขานจากบรรดาสื่อมวลชนทั้งญี่ปุ่นและเกาหลีว่า ละครเรื่อง Winter Sonata สามารถสร้างสัมพันธภาพอันดีระหว่างคนเกาหลีและคนญี่ปุ่นได้ดีกว่าการเป็นเจ้าภาพฟุตบอลโลกของเกาหลีและญี่ปุ่น ในปี 2005 เสียอีก ...
และจากปรากฎการณ์นี้เองทำให้ มหาวิทยาลัยชื่อดังของโลกหลายมหาวิทยาลัย เช่น John F. Kennedy School of Government at Harvard University in Cambridge, Harvard University,
University of Wisconsin-Madison, Ohio University …ต้องนำละครเรื่อง Winter Sonata และ Bae yong joon นักแสดงชายของเกาหลี มาเป็นกรณีศึกษาในเรื่องอิทธิพลของละครภาพยนต์และนักแสดงมีบทบาทต่อความสัมพันธ์ระหว่างประเทศได้อย่างไร...? ให้กับนักศึกษาที่เรียนอยู่ในคณะรัฐศาสตร์ สาขาความสัมพันธ์ระหว่างประเทศ

“Daejanggeum” กระแสคลื่นนิยมเกาหลี ครั้งที่ 2

“Daejanggeum” ซึ่งเป็นละครที่เน้นเรื่องวัฒนธรรมในเรื่องการทำอาหารชาววังชองเกาหลี ได้รับการกล่าวขานไปทั้วโลก มีการขายลิขสิทธิ์จากการทำ DVD, CD และการจัดทำหนังสือในประเทศต่าง ๆ มากมายรวม ธุรกิจท่องเที่ยว ชุดแฟชั่นประจำชาติเกาหลี รวมทั้งสินค้าของที่ระลึกต่าง ๆ ที่มาจาก กระแส Hallyu ฯลฯซึ่งล้วนก่อให้เกิดการเผยแพร่วัฒนธรรมและภาพลักษณ์ที่ดีของประเทศเกาหลีใต้ นี่นับว่าเป็น Korean Wave ครั้งที่ 2 สิ่งเหล่านี้ล้วนนำไปสู่การสร้างเพิ่มมูลค่าให้กับอุตสาหกรรมละครและภาพยนต์เกาหลีได้เป็นอย่างดี และในปี 2006 “Korea Interantional Trade Association’s Trade Research Institute” สรุปว่ารายได้จากสินค้า Hallyu ทั้งหมด ส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจภายในเกาหลีถึง $ 1 พันล้านเหรียญ และนำเงินตราต่างประเทศเข้าสู่เกาหลีได้สูงถึง $ 1.87 พันล้านเหรียญ ด้วยเหตุนั้ทำให้รัฐบาลเกาหลีใต้ต้องกลับมาพิจารณาและทบทวนนโยบายเพื่อโปรโมตสินค้า “Hallyu” เสียใหม่พร้อมทั้งปรับปรุงนโยบายเศรษฐกิจของประเทศใหม่เพื่อรองรับคลื่นกระแสนิยม “Korea Wave” อย่างเป็นกระบวนการและมีรูปธรรมมากขึ้น โดยวางแผนสร้าง “Hallyuwood” ที่จังหวัด Gyeonggi ให้เป็น Entertainment Theme Park ซึ่งมีลักษณะคล้ายกับ Hollywood ในอเมริกา แต่เพิ่มพื้นที่ของ International Business Center และพิพิธภัณฑ์สำหรับอุตสาหกรรมภาพยนต์เกาหลีรวมไว้ด้วย


The Story of the First King’s four gods หรือ Taewang Sashingi คลื่นกระแสนิยมลูกใหม่ของเกาหลี

ผลจากละครเรื่อง Winter Sonata ที่ส่งผลให้ Bae Yong Joon นักแสดงชายของเกาหลีเป็นขวัญใจของคนทั่วเชียแล้ว ยังทำให้มีผลต่อละครเรื่องใหม่ที่กำลังจะออกอากาศ ในวันที่ 10 กันยายนนี้ด้วย โดยละครเรื่อง The Story of the First King’s four gods หรือ Taewang Sashingi เป็นเรื่องประวัติศาสตร์ของอาณาจักร โคคุเรียว หรือ โกเรียว ซึ่งเป็นที่มาของคำว่า “Korea” และความยิ่งใหญ่ของกษัตริย์องค์ที่ 19 ของ โคคุเรียว ผู้ได้รับการสถาปนาให้เป็นมหาราชเพียงพระองค์เดียวของเกาหลี ซึ่งมีชื่อปรากฎอยู่ในประวัติศาสตร์เกาหลี คือ “King Gwanggeato the Great”เพียงแค่สื่อมวลชนลงข่าวว่าเขาเซ็นต์สัญญารับแสดงละครเรื่องใหม่ของ MBC ก็มีแฟนคลับทั่วโลกของเขาติดตามการทำงานของเขามาตลอด รวมทั้งมีการเปิด website ของ
Bae yong joon มากกว่า 100 website ทีเดียว หากคิดมูลค่าเพิ่มจากกระแสนิยมของนักแสดงแล้วรวมกับการทุ่มทุนสร้างภาพยนต์ การโปรโมตภาพยนต์ ของรัฐบาลเกาหลีใต้แล้ว คงต้องประเมินกันว่า Hallyu ครั้งที่ 3 นี้ ประเทศเกาหลีใต้จะโกยเงินเข้าประเทศมากแค่ไหน...?